Zorgwoningen voor De Vrijheid

Zorg die voelt als thuis

Wie het erf van de Paulushoef in Son en Breugel op rijdt, merkt het meteen: dit is geen gewone plek. De naam op de gevel verraadt historie, maar wat je binnenstapt is vooral warmte, gastvrijheid en een bijzondere manier van samenleven. Dit is Dagbeleving De Vrijheid – een plek waar mensen met een zorgvraag zich thuis voelen, omdat het écht voelt als thuis.

Een huis dat leeft

Binnen is iedereen druk bezig. De lunch is net achter de rug en samen wordt er afgewassen en afgedroogd. Er klinkt gelach en geroezemoes. “Dit is geen aparte ruimte voor de dagbesteding,” vertelt oprichter Marga van Overveld, terwijl ze me meeneemt voor een rondleiding. “Dit is gewoon mijn woonkamer en keuken, en iedereen mag hier gebruik van maken. Mijn kinderen en de bewoners komen elkaar dagelijks tegen. Het gaat hier om samen leven.”

Ze wijst onderweg op de verschillende plakjes in de woning. Overal is er ruimte om zich even terug te trekken: een rustige stoel bij het raam, een plekje in de tuin of gewoon een hoek van de woonkamer. “Iedereen kan zijn eigen plek kiezen, dat vinden we belangrijk.”

Van dagbesteding naar 24-uurszorg

Wat begon als dagbesteding, groeide uit tot veel meer. Op het erf staan sinds kort drie zorgwoningen. Sommige bewoners kwamen ooit alleen overdag, maar hebben inmiddels 24-uurszorg nodig. Marga vertelt openhartig: “Een van de bewoners had plotseling die zorg nodig, maar we hadden nog geen woningen. Ze heeft toen een tijdje in mijn bed geslapen. Dat voelde vanzelfsprekend, want hier zorgen we voor elkaar.”

De woningen zelf zijn warm en huiselijk. Samen met de bewoners is het hout geschilderd en ieder huis is ingericht met persoonlijke spullen. Foto’s, meubels en kleine herinneringen maken de ruimtes persoonlijk en vertrouwd. “We wilden absoluut geen klinische uitstraling. Dit is hún thuis.”

De hond, de bewoners en de familie

De sfeer is gemoedelijk en vertrouwd. Een van de bewoners roept hond Kian, die vrolijk komt aangelopen. “Hij slaapt soms bij mij” vertelt ze trots. Het zijn de kleine dingen die De Vrijheid bijzonder maken – de vanzelfsprekendheid waarmee mens en dier, bewoners en kinderen, bezoekers en vrijwilligers samenkomen.

Een bewoner voegt glimlachend toe: “Het mooiste hier is de vrijheid. Ik hoef niet verplicht dinsdag om tien uur te sjoelen. Als ik zin heb, doe ik mee, en als niet, dan niet. Dat voelt zó goed.”

En dan is er nog Opa, de vader van Marga, die aan komt lopen voor een praatje. Hij en Oma waren de inspiratie voor Marga om dit initiatief te starten. “Ik werkte in de zorg met mensen met dementie, maar ik wilde ook graag voor mijn ouders zorgen. Zo is het idee ontstaan.”

Een museum vol herinneringen

Opa neemt ons mee naar zijn trots: het museum op het terrein. Daar bewaart hij een indrukwekkende privécollectie van spullen die hij in de loop der jaren verzamelde op het land.

“Op 17 september 1944 landden hier duizenden  parachutisten,” vertelt hij. “Ik was een manneke van vijf en wist niet wat ik zag. De letters in het dak van de boerderij waren zo herkenbaar dat het een markeringspunt werd voor de piloten.”

Hij laat een intacte parachute zien en allerlei vondsten uit de oorlog: kogels, emblemen, zelfs onderdelen van zweefvliegtuigen. Zijn verhalen nemen je mee terug in de tijd. “Elk jaar komen er nog groepen uit Amerika. Dan klappen we samen de parachute uit en maken we een foto. Dat is altijd een bijzonder moment.”

Wanneer een vrijwilliger ons komt halen voor de koffie, kan Opa eigenlijk nog niet stoppen met vertellen. Maar met een glimlach sluit hij de kast, en samen lopen we terug naar de koffietafel.

Thuis in de Vrijheid

Wat begon als een wens om zorg persoonlijker en menselijker te maken, is uitgegroeid tot een levendige kleinschalige gemeenschap. Bewoners, familieleden, vrijwilligers en bezoekers lopen er in en uit, delen verhalen en zorgen voor elkaar.

Of zoals een bewoner het verwoordt:
“Never a dull moment”

Onlangs kwam Marga bij ons langs. Na een kijkje op de website was ze meteen enthousiast en besloot ze de woonunits (type MA2) en de tweedehands units (type MA3 en MB1) in het echt te bekijken.

Samen met de toekomstige bewoners – en zelfs de dochter van één van hen – liepen we door de units. Er werd gekeken, gevoeld en vergeleken. Het resultaat? De keuze viel op de luxere uitvoering met warme houten afwerking.

Maar daar hield het niet op. Samen met de bewoners hebben we ook nog gezorgd voor de finishing touch, zodat het écht hun plek werd. Want een woning is pas een thuis als het aansluit bij wie je bent.